سپاس

بسم الله الرحمن الرحیم

با نام و یاد خدا آغاز می کنم. خدایی که توان و قدرت آن را ندارم که از نعمتهای بی پایانش تشکر کنم. خدایا چگونه می توانم سپاسگزارت باشم؟ چگونه می توانم؟

اگر تمام لحظات عمرم شاکرت باشم، می دانم و ایمان دارم که گوشه ای از بزرگواریت را هم شکر نگفته ام. پس من ناتوان در مقابل توی بی کران و بی نهایت چه بگویم و چه باید بکنم بجز اینکه از خودت می خواهم کمکم کنی تا هیچ گاه قلمم بجز در راه خودت حرکت نکند.

اگر از خداوند بنویسید اما برای رضایت دیگران باشد مرتکب شرک خفی شده اید، پس فقط از خودش می خواهم همواره کمکم کند و برای لحظه ای من را به خودم وانگذارد.

خدایا، من انسان حقیری هستم و وقتی به عظمت بی پایانت فکر می کنم به حقارتم بیشتر پی می برم. من بجز تو کسی را ندارم و با التماس می خواهم خودت کمکم کنی. خدایا به تو محتاجم و با تمام وجودم نامت را صدا می زنم....

خدایا از اینکه انسانی در حد و اندازه من نام بی پایانت را می آورد، مرا ببخش. امیدوارم روزی که قرار است، جواب بدهم شرمنده ات نباشم.